II зноў пабачыў я сялiбы,

Дзе леты першыя прайшлi.

Там сьцены мохам параслi,

Вясёлкай адлiвалi шыбы.

Усё ў пылу. I стала мне

Так сумна-сумна ў цiшыне...

Я ў сад пайшоу - там глуха, дзiка,

Усё травою парасло...

Няма таго, што раньш было...

Няма таго, што раньш было,

I толькi надпiс "Веранiка"...

I толькi надпiс "Веранiка" на лiпы ўрэзаны ў кары.

Казаў вачам аб тэй пары: -

Расьцi, ўзмацовывайся, дрэва,

Як манумент жывы ўставай

I к небу надпiс падымай,

I к небу надпiс "Веранiка"...

Чым боле сходзiць дзён, начэй,

Тым iмя мiлае вышэй...

Няма таго, што раньш было...

Няма таго, што раньш было,

I толькi надпiс "Веранiка"

Чым боле сходзiць дзён, начэй,

Тэм iмя мiлае вышэй…