Каханне,залатое каханне...

Я стаю,пахіліўшы чало.

Не спаткаў я цябе пры кургане,

Не сустрэў у завейных палёх.

 

Ты сама да мяне,маладога,

Прыгарнулася сэрцам сваім.

Усміхаліся далі,разлогі,

Усміхалася радасць у сінь.

 

Прыпеў:

Ой,ты,Стася,смуглявая Стася,

Што далей? Ты ў ветра спытайся!

Ой ты,Стася,смуглявая Стася,

Пакахаў,як ніхто, пакахаў!

 

А песні,сонцавейныя песні

Разліваліся ўсплёскамі хваль.

Яны з сэрца каханне разнеслі,

Яны з сэрца памчаліся ўдаль.

 

У гэты вечар самоты не песціў,

Найшчаслівейшы быў між людзей.

Ціха зоры смяяліся ў вецці,

Я на іх задумённа глядзеў.

 

Прыпеў.