Я думай заняты з відна да змяркання:

Шукаю, сяброўка, табе параўнання.

Цябе велічаў бы я яснай заранкай,

Ды ўсім яна дорыць цяпло сваё ўранку.

 

Прыпеў:

Да рукі рука дакранаецца,

Ты ў маім жыцці – цуда-раніца.

Да рукі рука дакранаецца,

Ты ў маім жыцці – цуда-раніца.

 

Цябе назваў бы я чыстай крыніцай,

Ды кожны, хто хоча ёй можа напіцца.

Цябе параўнаў бы я з польнаю кветкай,

Ды першы сустрэчны сарве яе ўлетку.

 

Прыпеў:

Да рукі рука дакранаецца,

Ты ў маім жыцці – цуда-раніца.

Да рукі рука дакранаецца,

Ты ў маім жыцці – цуда-раніца.